میزان تظاهر نشانگر (vegf) vascular endothelial growth factor درمخاط نرمال، مخاط دیسپلاستیک و کارسینوم سلول سنگفرشی دهان با روش ایمونوهیستوشیمیایی

مقدمه:کارسینوم سلول سنگفرشی یا squamous cell carcinoma s.c.c) ) از سطح یک اپیتلیوم دیسپلاستیک بر میخیزد و حدود %90 تمام سرطان های سرو گردن  را  تشکیل میدهد. vegf(vascular endothelial growth factor) یکی از فاکتورهای رشدی است که مستقیما روی سلولهای اندوتلیال عروقی اثر میگذارد و تکثیر، مهاجرت وکموتاکسی سلول های  اندوتلیال را تحریک میکند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی و مقایسه میزان بروز  نشانگرvegf در مخاط نرمال، مخاط دیسپلاستیک و .s.c.c دهانی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی تعداد 20 نمونه از هر یک از نمونه های  مخاط نرمال، مخاط دیسپلاستیک  و  s.c.c. که با فرمالین ثابت و در پارافین مدفون شده بود،انتخاب گردید. لام های مربوطه از نظر بروز نشانگر vegfبا استفاده ازتکنیک رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی و روش استاندارد بیوتین-استرپتاویدین مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها توسط نرم افزار spssو آزمون کروسکال والیس و من ویتنی در سطح معنی دار 95% مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.(05/0=α) یافته ها: میانگین شدت بروز نشانگر vegfدرنمونه های   s.c.c بیشتر از نمونه های مخاط دیسپلاستیک بود  (024/0 p value= )همچنین شدت بروز نشانگر vegfدرنمونه های s.c.c بیشتر از مخاط نرمال بود (001/0 p value=)، در  حالی که شدت بروز نشانگر vegfدرنمونه های مخاط دیسپلاستیک با مخاط نرمال رابطه ی معنی داری نداشت)108/0p=). نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر با پیشرفت ضایعه از مخاط نرمال به سمت مخاط دیسپلاستیک و نهایتا به سمت scc بروز نشانگرvegf افزایش می یابد.